ในความทรงจำที่ไม่มีวันจาง Only Yesterday ทาเอโกะ หญิงสาววัย 27 ปี เธออาศัยอยู่ในโตเกียว มีงานที่ดีในบริษัทแห่งนี้ ในทุก ๆ วันการใช้ชีวิตในโตเกียวของเธอเหมือนใช้ให้หมด ๆ วันไป เธอเหมือนไม่ได้ใช้ชีวิตของตัวเองด้วยซ้ำ ในหัวของเธอยังไม่เคยลืมเรื่องราวในอดีต เธอเฝ้านึกถึงแต่ความทรงจำ ตัวเธอเองในวันนั้นไม่ใช่เธอในวันนี้ด้วยซ้ำ เธอในวัยเด็กมีเรื่องราวหลายสิ่งที่ได้พบเธอ ครอบครัว เพื่อน ความฝันของเธอและตัวตนของเธอที่เธอเองก็ยังไม่ได้ค้นพบ
Only Yesterday ในความทรงจำ ที่ไม่มีวันจาง อะนิเมะสุดอบอุ่นหัวใจ จะพาคนดูกลับไปใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายในหมู่บ้านแห่งการเกษตร เมื่อทาเอโกะได้กลับมาเที่ยวพักผ่อนในหมู่บ้านของญาติของเธอเอง เธอจึงเหมือนได้ปลดล็อดชีวิตของตัวเอง ได้มาเจอกับทาชิโอะ ชายหนุ่มผู้ที่มุ่งมั่นในการทำเกษตรอินทรีย์ของเขามาก เมื่อทาเอโกะได้อยู่กับทาชิโอะและได้ซึมซับความคิดของเขา ทำให้ทาเอโกะรู้สึกว่าเธอเองก็มีความคิดเช่นนี้เหมือนกัน ความคิดที่อยากจะลองใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายบ้าง ขณะเดียวกันตัวเธอในวัย ป.5 ก็ได้กลับเข้ามาในความทรงจำ และสอนให้เธอใช้ชีวิตให้ดีกว่าเดิม
ในความทรงจำที่ไม่มีวันจาง คุณเคยลองย้อนมองดูตัวเองเมื่อ 15 ปีที่แล้วหรือไม่
ทาเอะโกะใช้ชีวิตในโตเกียวโดยที่ตัวเธอเองนั้นยังไม่เคยลืมเรื่องราวในวัยเด็กของเธอเลย มันเหมือนปมในใจที่ยังไม่เคยได้รับการสะสางเสียที หลายสิ่งหลายอย่างที่เธอยังไม่เข้าใจว่าทำไม นั่นจึงทำให้เธอต้องกลับมาใช้ชีวิตเป็นเกษตรกรในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง พร้อมกับนึกย้อนถึงชีวิตในวัยเด็กของเธอ
คุณแม่ของทาเอโกะมักจะบังคับให้เธอกินข้าวให้หมดทุกอย่างตลอด แต่เธอไม่เคยชอบเลย เธอไม่ชอบหัวหอม แล้วก็ไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ถึงได้บังคับ ความคิดในตอนเด็กกับตอนนี้ช่างแตกต่างกันนัก ตอนนี้เธอเข้าใจแม่แล้วว่าทำไม ในความทรงจำ ที่ไม่มีวันจาง ยังมีอีกหลายเรื่องราวของทาเอโกะที่เราเชื่อว่าคนดูก็ต้องเคยผ่านมา ในวัยเด็กทาเอโกะอยากจะได้กระเป๋าสวย ๆ เธออ้อนพ่อกับแม่ให้ซื้อกระเป๋ายี่ห้อดังให้ เธอไม่อยากได้ของเหลือจากพี่สาวอีกต่อไปแล้ว แถมยังไม่เอาแต่ใจไม่ยอมออกไปข้างนอกกับที่บ้าน เพียงเพราะว่าเธอไม่มีกระเป๋าสวย ๆ ถือ เธอเอาแต่ใจจนพ่อของเธอพลั้งมือตบหน้าเธอ ฉากนี้ดูจะรุนแรงไปหน่อย ตัวหนังต้องการจะสื่อว่าทาเอโกะเธอเป็นเด็กเอาแต่ใจ แต่พ่อกับแม่ก็ไม่ควรลงมือเช่นนั้น
Only Yesterdayในความทรงจำที่ไม่มีวันจาง ยังมีประเด็นเรื่องของเพื่อนคนนึงในวัยเด็กของเธอ เด็กผู้ชายสกปรก ๆ คนหนึ่ง เขานั่งข้างทาเอโกะ เขาเป็นเด็กแต่งตัวสกปรก ชอบถุยเสลดไปทั่ว ทำตัวกร่างตลอดเวลา เพื่อนในห้องต่างก็รังเกียจเขา แต่ทาเอโกะบอกว่าเธอไม่ได้รังเกียจเลย ทั้งที่ในใจเธอรังเกียจจะตายอยู่แล้ว คุณครูประจำชั้นรู้เรื่อง จึงได้บอกให้เพื่อนทุกคนจับมือกับเด็กชายคนนั้น ถึงเวลาเด็กชายเดินจับมือกับเด็กทุกคน ยกเว้นทาเอโกะ เขาพูดว่า “ฉันไม่มีวันจับมือเธอหรอก” ในตอนนั้นทาเอโกะยังไม่เข้าใจ แต่พอตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่า แม้เด็กชายเนื้อตัวสกปรกยังไม่ยอมจับมือเธอเลย เธอเองที่น่ารังเกียจกว่าเด็กชายคนนั้น ความคิดเธอน่ารังเกียจกว่าทุกคน
Only Yesterday ค้นหาตัวเองให้เจอ
ในตอนเด็กทาเอโกะเธอไม่รู้แน่ว่าชีวิตของเธอต้องการอะไร ความคิดในวัยเด็กของเธอมันกระจัดกระจายไปหมด เมื่อโตขึ้นแล้วได้ใช้ชีวิตอยู่โตเกียวจนอายุ 27 เธอก็ยังไม่รู้แน่ว่าเธอต้องการอะไร แต่เมื่อเธอได้กลับไปที่หมู่บ้านเกษตร Only Yesterdayในความทรงจำ ที่ไม่มีวันจาง เธอจึงได้รู้ว่าความสุขจริง ๆ ของชีวิตคืออะไร ชีวิตที่นี่กับโตเกียวต่างกันมาก ในโตเกียวมีแต่รถกับตึก ไม่รู้จะไปใช้ชีวิตตรงไหน แต่ที่นี่มีอะไรให้ทำเต็มไปหมด และที่สำคัญเธอมีความสุขกับมัน อะนิเมะอบอุ่นหัวใจ เรื่องนี้ทุกคนควรดูอย่างยิ่ง
อ่านบทความอื่นๆ:
